Ik en ICCO

Ik vertrek in September voor anderhalf jaar naar Honduras - Santa Rosa de Copan - om daar als Junior Deskundige Systematiseren, Leren en Communicatie de organisatie OCDIH te versterken. En dit is de plek waar ik heerlijk kan spuien en reflecteren.



Friday, September 28, 2007

Guatemala City

En dan zijn we op het meest luxe vliegveld van centraal america! Beetje brak... maar toe maar!

Thursday, September 27, 2007

Los Angeles

Na een enorm lange vlucht dan toch eindelijk Los Angeles! Een kort video verslag van twee vermoeide dames ter plaatse!

Geplaatst in de Maasroute van 27 September

Waar ben ik?

Ik ben in ieder geval twee dagen zonder slaap en een heftig afscheid verder. Hoeveel maaltijden? Ik weet het niet. Hoeveel vliegvelden? In ieder geval vier. Hoeveel steden in Honduras? In ieder geval Tegucigalpa, San Pedro Sula, Santa Rosa de Copan, La Entrada, maar dan vergeet ik er nog veel. Hoeveel kantoren van OCDIH? In ieder geval twee. Hoeveel nieuwe collega’s? Minstens 30. Het duizelt me.

Maar na deze korte samenvatting. Honduras is mooi. Veel mooier dan verwacht, al kan ik ook niet terughalen wat ik verwacht had. De mensen zijn lief, al hebben ze nog niet helemaal door dat je Spaans ook langzaam kunt spreken. En ik red me best, wat op zich al een schouder klopje waard is. Het schijnt nog altijd regen seizoen te zijn maar tot nog toe is het droog, en warm, en zonnig.

En nu zit ik op mijn lege kamer, met mijn Spaanse mama in de kamer naast me. Terwijl Glenda nog aan het werk is omdat dat hier in schijnt te houden van 7-19uur. En ik was me weer met een emmertje. Want natuurlijk hangt er een douche maar doet die het niet.

Ik ben nu weer alleen, en heb Fenny op de bus gezet naar haar talenschool, terwijl we net zo blij waren met elkaar. Tot snel Fenny!