Vakantie

Een jaar hard werken, een jaar vol uitdagingen en resultaten, een jaar vol veranderingen een tweede thuis gevonden. Dat is voor mij 2008. En het is ongelooflijk snel voorbij gegaan. Het is nu tijd voor heerlijk vakantie vieren, uitslapen, wat reizen, tijd doorbrengen met vriendinnen hier en genieten.

En deze vakantie begon goed! Met heel OCDIH naar de tropische stranden van Tela om even lekker in de stemming te komen. Binnen vijf minuten had ik mijn tropische vlechten gescoord en was ik niet meer weg te slaan uit de zee, tenzij natuurlijk er een lekker coctail wordt aangeboden.

Het was voor OCDIH ook een mooi jaar, maar er komen spannende tijden aan. Door de economische crisis is het eerste waar mensen op bezuinigen ´de goede doelen´. Zo zou het niet moeten werken, je zou juist meer moeten geven omdat daar waar de zwaarste klappen vallen de armen zijn, maar zo werkt het nu eenmaal vaak. Daarnaast zien veel ´donoren´ Honduras niet meer zozeer als ´ontwikkelingsland´ en bezuinigen ze op het budget voor dit land. Dat terwijl 75% van de bevolking hier van minder dan 2 dollar per dag moet rondkomen... het zou niet zo moeten zijn, maar zo is het wel.

Bij deze wil ik iedereen een hele mooie kerst, en een fantastisch 2009 wensen.
Wie weet waar we elkaar het komende jaar weer tegen mogen komen!
Geniet ervan!

Campagne Landbouw

Op dit moment gaat er in Honduras een nationale campagne, gefaciliteerd door OXFAM, van start om meer prioriteit te vragen voor de kleinschalige landbouw, waar zoveel families van afhankelijk zijn (de link met de huidige voedselcrisis moge duidelijk zijn).

Zie hier de video, gemaakt door de communicatieafdeling van OCDIH (door mij! hahaha..) en vertaald voor jullie in het Engels. De Spaanse versie is ook op youtube te vinden!

Campagne over de voedselcrisis begonnen

In april kondigde de Wereld Voedselorganisatie aan dat de prijsstijging van voedsel ´een still tsunami veroorzaakt´. Dit jaar zijn er wereldwij 40 miljoen mensen extra die honger lijden. Dat zijn er nu in totaal 963 miljoen, waarvan er 907 miljoen in ontwikkelingslanden leven. Het moge duidelijk zijn, dat de voedselcrisis ook de arme families in het Westen van Honduras ernstig raakt. Om meer aandacht te vragen voor dit thema, allianties te zoeken met andere organisaties, en de hulp van de media in te schakelijk, hebben wij – de communicatieafdeling van OCDIH – een campagne aanvraag ingediend en goedgekeurd gekregen. Afgelopen woensdag begonnen we met een workshop over de voedselcrisis voor verschillende organisaties.

Wat is er aan de hand?
De armen in de wereld besteden meer dan 70% van hun inkomen aan eten (de rijken nog geen 15%). Iedere lempira die een kilo bonen duurder wordt, is een enorme aanslag op het budget van deze families. Het voedsel is duurder geworden door de stijging in benzineprijzen van het afgelopen jaar. De voedselcrisis brengt steeds meer families in extreme armoede. Daarnaast zijn de productieprijzen gestegen. De aankoop van bestrijdingsmiddelen is haast onbetaalbaar. En de kleine boeren draaien verlies. Dus wordt er steeds minder geproduceerd, dus is er steeds meer honger. Het zijn de grote bedrijven die heerlijke winsten draaien, terwijl de armen steeds vaker gedwongen worden te emigreren (op dit moment wonen er 1 van de 7 honduresen in het buitenland) omdat er in het platteland niks meer te doen is.

Het is een politiek thema. Maar er mist politieke wil. De hype rondom de klimaatverandering maakt ´biodiesel´ enorm populair. Voor het produceren van een tank vol biodiesel, kan een volwassen persoon een jaar eten. Steeds meer grond wordt beschikbaargesteld voor biodiesel, en steeds minder voor voedselproductie. Het is een oneerlijke concurrentie die de kleine boeren nooit zullen winnen.

En laat je niet wijs maken dat er nu eenmaal niet genoeg eten is op de wereld. Onzin. Er is meer dan genoeg. Het gaat om de verdeling, en dus is het politiek.

Hopelijk kunnen wij met OCDIH, en de samenwerking met andere organisaties en lokale overheden, de bevolking en politiek bewuster maken van het idee. De eerste workshop was in ieder geval enorm succesvol en interessant.

Wordt vervolgd!

Geplaatst in Vice Versa 6

Dit is mijn laatste collumn voor Vice Versa! Ze zijn een nieuwe wedstrijd begonnen; dus werk je in de ontwikkelingssamenwerking en lijkt het je wat? Schrijf je collumn aan Vice Versa!

Geplaatst in de Maasroute van 4 December

En met de laatste alineas die niet geplaatst zijn:

Dus wat kun je als arme dorpsbewoner doen tegen dit soort bedrijven, in een land waarin de politiek en het bedrijfsleven een zijn? Waar zij met geld, ook zij met macht zijn. Waar dus de rijken hun eigen regels maken. Dus de arme dorpsbewoners zijn van hun land verjaagd en blijven met huid en long aandoeningen vergiftigd achter. Zonder sociale organisaties zoals ASONOG en OCDIH, die de armen bijstaan en hen helpen zich te organizeren, die hen uitleg geven over hun rechten, zouden hun verhalen nooit gehoord worden, en de bedrijven vrij spel hebben.

Maar het is een moeilijke strijd. Een strijd die niet altijd gaat zoals je zou willen. Omdat we werken in complexe samenlevingen waarin grote belangen spelen. Het is opkomen tegen de GROTEN, met soms gevaar voor eigen leven, opkomen voor de mensenrechten en voor positieve veranderingen. We leveren strijd in de ´ontwikkelingslanden´, maar ook in de ´ontwikkelde landen´, waar steeds minder begrip is voor het werk wat we doen. Een beetje meer solidariteit zou de wereld geen kwaad doen....