2 Bijzondere gebeurtenissen

Dit weekend heb ik twee belangrijke feesten meegemaakt: de 15e verjaardag van een Hondurees meisje Bandi en de dag van Lempira.


De 15e verjaardag van Bandi

Ik had natuurlijk al wel gehoord dat de 15e verjaardag voor meisjes hier een groot feest is, maar ik had er nog nooit eentje bij kunnen wonen. Daar kwam dit weekend verandering in toen Bandi - een nichtje van Noel - me uitnodigde voor haar verjaardag. Iedereen nam plaats in de afgehuurde zaal en wachtte vol spanning af tot Bandi binnen zou komen. Ze had een prinsesachtige jurk aan, danste de wals met haar oom Noel, kreeg een kroontje op, haar schoentje werd verwisseld voor een schoen met hoge hak, en ze kreeg een ring waarmee ze een verbinding aanging met haar ouders dat ze zich goed zal gedragen en als maagd het huwelijk in gaat. Echt Hondurees was het dus allemaal niet, het deed me eerder denken aan een Amerikaans gebeuren. Maar gezellig was het zeker!




Dia de Lempira



Lempira, DE verzetsheld van Honduras, werd deze dag geëerd in het mooie Gracias. De foto’s en het filmpje zeggen voldoende denk ik zo. Zo mooi!


Created with Admarket's flickrSLiDR.

Goed nieuws, slecht nieuws

Veel veranderingen, veel nieuws, veel te doen en veel te bedenken! Zo ga ik het weekend in!
Ik ben nog moe van de bijna 3 weken universiteit, maar het was weer super! Wij als studenten beginnen een hechte club te worden, de lessen worden steeds uitdagender en interessanter, mijn cijfers zijn zeker om over naar huis te schrijven, en voor mijn eerste stappen met mijn scriptie kreeg ik zo’n flinke schouderklop en ‘ga zo door’ dat ik er van ging blozen. Natuurlijk lagen we ook een van de avonden te relaxen in de inmiddels wel bekende warm water bronnen. Lekker hoor! Goed nieuws: ik kan de opleiding volledig afmaken, omdat we in maart al klaar zijn met alle lessen. Dat betekent dat ik ook sowieso mee kan op de reis naar Mexico, waar we de universiteit daar gaan bezoeken en daar onze lessen krijgen.

De Nederlandse invloeden in Honduras worden steeds groter. Zo is Wendy inmiddels aangekomen in het schone Santa Rosa, en kunnen we heerlijk kletsen en koffie drinken. Een beetje Nederlandse gezelligheid! En Sjoukje is bijna onderweg naar Midden Amerika om hier over een maandje ook aan te schuiven voor de koffie. Goed nieuws: ik heb eindelijk mijn verblijfspas en kan legaal in Honduras blijven tot 2010. Toch mooi!

Ik ben al een tijd bezig - en verantwoordelijk - om een plan te ontwikkelen voor een gebouw dat we hebben in Copan Ruinas (waar de Maya Ruinas staan). We hebben een groot stuk grond erbij en willen toeristen en organisaties aan gaan trekken. Goed nieuws: Na 5 maanden wachten, heb ik EINDELIJK de informatie die ik nodig heb om het stuk grond tot een Maya tuin - met alle planten en gewassen die zij toen en nu gebruiken - om te toveren. Tijd om aan de slag te gaan dacht ik zo!

Op het werk gaat het allemaal wat moeilijker, vooral op het gebied van communicatie. Er zijn een hoop stribbelingen in de gebieden waar OCDIH werkt. Zo zijn we bezig weg te trekken uit een gemeenschap waar we lang hebben gezeten, maar daar zijn de mensen het niet helemaal mee eens. Of misschien zijn ze het er wel mee eens, maar niet met de manier waarop. En ook de negatieve publiciteit is nog altijd een bedreiging voor onze geloofwaardigheid. Slecht nieuws: er is een heel negatief bericht tegen onder andere OCDIH in de krant geplaatst door de lokale overheden van 3 gemeenten waar we werken. Ze willen niet meer met ons samenwerken… AUW…

Dus nu even een weekend wat rust, huiswerk maken, koffie drinken, en dan maandag maar kijken hoe we met al deze situaties om kunnen gaan. Het blijft boeien dat werk van me hier!

Uitroeien is de nieuwe armoedebestrijding!

Je zou het niet zeggen maar de internationale opinie op het gebied van armoedebestrijding is weer terug bij af. Wat doen we met muggen als we er last van hebben? We zorgen voor een gesteriliseerde variant zodat het probleem vanzelf stopt. Waaraan danken we de armoede die nog altijd groeit in de wereld? Aan de armen die zich als konijnen voortplanten. Hier in Honduras krijgt een ‘rijke’ gemiddeld 2 kinderen, een ‘arme’ 5. Waar ligt het probleem van de armoede? Juist, bij de armen.

Heeft een arme niet net zoveel recht heeft op voortplanting als een rijke? Gaat armoede niet veel verder dan een dit? Is het probleem niet een stuk ingewikkelder? Je zou toch denken dat deze manier van denken niet meer van deze tijd is. Of dat hoop je.

Dus zo werd ik deze ochtend wakker met een discussie op de nationale tv, dat we de armen in Honduras maar moesten gaan steriliseren. Waarom? Omdat ‘wij’ dat bepalen voor hun. Tijdens de studie - ik heb de afgelopen 2 weken op de universiteit gezeten - kregen we het over het verwrongen beeld van de ‘arme’, en hoe ons concept van armoede bepaald welke strategie we inzetten. En dat het totaal tegen alle mensenrechten in gaat, daar hebben we het dan nog niet eens over.

Want wist je dat een inheemse vrouw in Mexico, die bevalt in een kliniek, automatisch gesteriliseerd wordt. En dat dit al 40 jaar zo gebeurd, zonder dat die vrouwen het weten. Want ja, het is toch hun schuld dat er zoveel armoede is, en aangezien we de armoede nog altijd niet hebben weten te bestrijden, bestrijden we nu de ‘armen’. Alsof het een plaag kakkerlakken is. Zonder ons af te vragen waarom ze veel kinderen krijgen, hoe dat voor hen belangrijk is om te overleven en inkomen te genereren, en of ze zelf hun vruchtbaarheid willen inperken of niet.

En dan denk je, tja, dat is een discussie hier… en dan lees je in de wereldkrant:

Dus het probleem van de stijgende voedsel en energie prijzen hebben we omdat de armen zich als gekken voortplanten? Dat zij het meest lijden onder de stijgende prijzen is duidelijk, maar dit is een oorzaak-gevolg relatie die kant noch wal slaat en volledig onethisch is. Ik ben boos!