Op het gebied van gender (man/vrouw gelijkheid) doet OCDIH flink haar best, maar in macholand blijft het een lastig thema. Het was mooi om te zien hoe een jonge vrouw uit de Maya gemeenschap in Honduras tegenover de donoren trots vertelde hoe de trainingen van OCDIH haar leven hebben verandert. Dat zijn mooie resultaten. Maar het is nog altijd lastig om vrouwen in belangrijke posities te krijgen van de lokale organisaties, of ze deel te laten nemen aan landbouw projecten. Deze worden vaak toch gezien als ´mannentaken´. Emancipatie is nu eenmaal een lang proces wat geen eind kent, waarin je moet werken met zowel de vrouwen als de mannen. Maar we gaan lekker.
Daarnaast ging ik op bezoek bij Ester, de vrouw die met hulp van de Basisschool Baardwijk haar eigen huis gaat hebben. De bouw is inmiddels begonnen. Het was een proces van 4 maanden onderhandelen met de gemeente (die de grond hebben afgestaan), de mensen uit het dorp (die het huis gaan bouwen) en de familie zelf. Verhuizen is nu eenmaal een proces van afsluiten en opnieuw beginnen, wat voor veel mensen toch akelig is. Maar de situatie waarin Ester met haar twee kinderen woont is schrijnend, getekend door afhankelijkheid en uitbuiting. Over een maand gaan ze in hun nieuwe huisje wonen, eindelijk iets van hunzelf. En van daaruit kunnen ze hopelijk een betere toekomst opbouwen.
De fundering van het huisje ligt er inmiddels
Tja, en dan de beslissing over hoe nu verder. Over tien dagen loopt mijn contract af. OCDIH heeft me de mogelijkheid aangeboden om nog drie maanden te blijven. Super! Ze zijn ´verliefd op mijn werk en willen dat ik blijf´. Ik heb gezegd ze vrijdag uitsluitsel te geven. Wat te doen, wat te doen? Ik hou jullie op de hoogte!
No comments:
Post a Comment