Dat noem ik nog eens een goed begin van de vakantie

Niet alleen kerst zelf is belangrijk, maar ook de aanloop daarnaar toe. Het begon vorige week maandag met een diner met al mijn collega’s van het kantoor in Santa Rosa. De honger waren we al voorbij toen we om 21uur bij het restaurant aankwamen, maar dat nam niet weg dat het een mooie avond werd. We hadden allemaal cadeaus voor elkaar gekocht – een soort secret friend thing - en natuurlijk werd er gespeeched. Maar niet over werk, maar over vriendschap. Wat is vriendschap voor jou? Ik vind het mooi hoe bij OCDIH het werk zo ontzettend belangrijk deel inneemt van de levens van mijn collega’s die vaak 6 dagen werken van minimaal 10 uur, maar het gevoel van ‘de OCDIH familie’ nog altijd overeind staat.

Vraag me niet waar we het hier over hebben, maar het is een mooi plaatje!

Dinsdag was natuurlijk gekkenhuis. Natuurlijk omdat het de laatste officiële werkdag was en we ’s nachts naar het tropische eiland Utila zouden vertrekken. Dus zoals we hadden kunnen verwachten, werd er gewerkt tot 23uur in de avond om snel naar huis te gaan, spullen te pakken, en te verzamelen in het centrum van Santa Rosa. De gele schoolbus gemaakt voor kinderen en niet voor lange Nederlanders, bracht ons gelukkig veilig naar La Ceiba. La Ceiba is een super leuke stad – ook wel de Novia de Honduras ‘De vriendin van Honduras’ genoemd – waar een mix aan culturen en invloeden samen komt. Hier is ook de haven naar de tropische eilanden met witte stranden en blauwe zee – zeker niet vervelend.

Een hoop kleine onbewoonde eilandjes

Wat is me opgevallen aan de dagen op Utila?

Even helemaal weg

Utila is prachtig. Met een snorkel zie je gigantische zeesterren, prachtige vissen en zeeegels in de helder blauwe zee. Zonder snorkel een veel kleur aan mensen, pelikanen en andere vogels. Er zijn prachtige mini eilandjes waar je heerlijk weg kunt dromen. Je kunt ’s nachts veilig over straat verlicht door de heldere sterren. De sfeer is zo relaxed, dat de merengue en salsa al snel naar je hoofd stijgen en de voetjes van de vloer gaan. De taal die ze spreken is een mix van Jamaicaans, spaans en engels, en pindakaas is ook hier populair. Ik denk ook dat ik nu binnen OCDIH bekend sta als ‘pindakaas monster’.

Geen trek maar honger

Mijn collega’s zijn bang dat als ze 4 uur niet hebben gegeten ze omgaan van de honger. Het was absoluut komisch om ze te zien rennen naar het restaurant om vooral niet nummer 84 in de rij de zijn.

Ongeduldige latino’s

En wie denkt dat Latino’s altijd de laat zijn, kent mijn collega’s nog niet. Die van mij willen overal het eerst bij zijn. Dus nog voor we op de boot land hebben gezien, staan ze al met bagage in de hand – die ze uit het bagageruim hebben gerukt waar ze eigenlijk geen toegang toe zouden moeten hebben - in de startpositie voor de deur te dringen om toch vooral als eerste voet aan land te zetten. Op de terugweg, werd de boot die nog niet bemand was op een slimme manier gekaapt door de deuren te openen en heerlijk te gaan zitten. Klaar voor vertrek, met of zonder bemanning. Hilarisch.

Kunstzinnig creatief

Het is een creatief volkje. De Noche Cultural ‘Culturele avond’ was super lachen! Toneel, gedichten, muziek, macho mannen in te korte jurkjes – wat in macho land natuurlijk extra hilarisch is. Wat een creativiteit!

Sexy girls!

Voor alles is een tijd, zo ook voor geloof

En zo werd iedere ochtend met 84 mensen op het strand geopend met een ‘devocional’ van anderhalf uur. Daarmee bedoel ik de bijbelstudie. Een groep bereid het voor en de rest neemt deel. Het begint met vrolijke nummers begeleid door gitaar. Daarna een bedankje voor de gezondheid van de collega’s, hun familie, het samenzijn op Utila, of waar je ook maar voor wilt bedanken. Dan wordt de groep aan de hand van een tekst uit de bijbel opgesplitst en wordt er gepraat over deze tekst in kleinere groepjes. Deze gesprekken zijn vaak erg persoonlijk. Zoals nu ‘wat wil je voor het komende jaar’. In het perspectief van geloof kan dat een heel gevoelige vraag zijn bleek. Iedereen schreef zijn wensen – en dan heb ik het niet over een nieuwe auto – op een papiertje wat daarna gezamenlijk verbrand werd. Nogmaals vrolijke liedjes met gitaar en een bedankje voor alles. Het is een mooi begin van de dag in een fantastische setting. En inderdaad, voor alles is een tijd, want mijn collegas weten niet hoe snel ze naar het restaurant kunnen komen om inderdaad te ETEN. Voor alles is een tijd!

Devocional op het strand

En toen kwamen we vrijdag om 1 uur in de nacht veilig aan. Sliepen we de zaterdag uit en deed ik wat boodschappen met mama. En vierden we zondag de verjaardag van Glenda die 33 is geworden! En na het verplichte ‘happy birthday to you’ gingen we al snel over op ‘Queremos pastel’ – ‘we willen taart’. Wat hier toch echt een officieel verjaardagslied is! En ik maar denken dat de Nederlanders direct zijn!