Semana Santa in Santa Rosa

Voordat ik hier kwam had ik er al wel van gehoord, van Semana Santa - Heilige Week. Dat heel Centraal Amerika dan op zijn gat zou liggen omdat het een enorm belangrijke week is voor de Katholieken. Maar ik had het nog nooit meegemaakt en me er verder ook niet echt mee bezig gehouden. En dan, voor je het weet, is het zover. Dan zijn de straten stil en verlaten, de winkels gesloten, en hoor je het gezang al van ver, dan weet je: het is Semana Santa.

Ik snap nu ook dat er niet gewerkt kan worden. Er zijn minimaal drie processies - katholieke optochten - per dag, dus als je daar aan mee wilt doen kom je eigenlijk aan niks anders toe. Ik liet me onderdompelen in Katholiek Honduras en me overrompelen door de kracht van het geloof, het bijzondere van de nachtelijke tochten en de sereniteit van de week.

Zo begon het donderdagnacht met een twee-uurse tocht, begeleid door fakkels en muziek, waarin Jezus werd opgepakt en veroordeeld tot kruisiging. De muziek was triest, want er was ook niks te vieren natuurlijk. Judas probeerde het nog te voorkomen, maar hij was te laat. Jong en oud liepen in stilte mee, het was heel even terug in de tijd.

Vrijdag ochtend was de hele straat versierd met gekleurd zaagsel in de prachtigste vormen. Wat een werk. Daar gaan we dus mooi met 1000 man overheen baggeren, zonde, zou ik zeggen. Het is de dag van de kruisiging, waarin het volk van Honduras vraagt om vergeving ‘Perdóname señor’: de armoede in Honduras, de vrouwenonderdrukking, de misbruikte kinderen, alle heikele thema’s worden besproken in het licht van de kruisiging van Jezus. En lopend in die tocht van 1000 mensen, zingend en biddend, voel je je even 2000 jaar terug. Stel je je die dag voor, al die mensen op de straten om Jezus te ondersteunen en te smeken om rechtvaardigheid. Het doet iets met je.

Semana Santa werd afgesloten met een rennende engelen tocht. De beelden op de schouders werden rennend door de straten gedragen. Want de engelen moest zo snel en enthousiast mogelijk aan Maria vertellen dat Jezus terug was. Het begon om vier uur ’s nachts, en toen we tegen zes uur met 1000 man met Maria én Jezus aankwamen bij de kerk, begon de zon door te komen.
Het gaf me ook een kerstgevoel. Iedereen lekker in huis, de televisie draait volle toeren, soms even naar buiten voor een wandeling, en bijzonder eten wat er normaal niet is. Buiten was het koud, wat wel even een verademing was na de hitte van de laatste tijd, en het ritme is heerlijk laag. Bijzonder om mee te maken.