Afgelopen woensdag was het ‘dag van het kind’ hier in Honduras. Dat betekent snoep, iedereen in gewone kleren en niet in uniform naar school, cadeaus, veel taart en piñatas. Piñatas zijn papieren poppen die vol gestopt worden met snoep. De kinderen krijgen een voor een een blinddoek om de piñata vervolgens met een stok te lijf te gaan. Een soort ezeltje prik zeg maar, maar dan iets agressiever. Zodra de piñata dusdanig toegetakeld is dat het snoep eruit begint te vallen, duikt iedereen erop af om zijn deel van de winst op te strijken. En dan maar hopen dat degene met de blinddoek én de stok dat door heeft, anders krijgt niet alleen de piñata er van langs.
Dus omdat dit zo’n belangrijke dag is voor de kinderen van Honduras, organiseerden wij met Eva een mooie middag voor de meiden van het kindertehuis. Verschillende mensen hadden cadeaus, ijs, taart en piñatas gedoneerd. Tel daar onze springtouwen en hoelahoeps bij op en je kan je voorstellen dat het een super middag was. Zelfs de nonnen gingen volledig op in de vreugde.
Het lijkt niet alleen heel wat, het IS echt heel wat! Super bedankt voor jullie donaties! Wat zijn we blij met de 850euro die we van jullie hebben gekregen! Deze week zal nog in het teken staan van schoenen, bhs, rugzakken, radios, volleyballen en kleding kopen, en de rest zullen we als gelddonatie afstaan aan de nonnen. Dan kunnen ze het zelf gebruiken wanneer ze daar behoefte aan hebben!
En toen vroegen we een dagje vrij en vertrokken we om 5.00uur ’s ochtends - omdat je op je vrije dag natuurlijk wil uitrusten - naar het grootste zoetwatermeer van Honduras genaamd Lago de Yojoa. Het was een lange reis waarin de temperatuur langzaam omhoog ging, maar wat kwamen we terecht in een prachtig stukje Honduras. Groen, tropisch, bergen, water, en tropische klanken klonken door de speakers van de Mochito bus. Weg met het conservatieve machismo van Santa Rosa. Welkom in de TROPEN!
Helaas vergaten we onze camera. Maar een brutaal iemand heeft de halve wereld. Dus vroegen we aan de locals of iemand in het dorp toevallig een digitale camera had. En we kregen het zo voor elkaar dat diegene ons zijn camera leende! Een geluk voor ons, maar ook voor jullie natuurlijk! Anders had je deze fotos van het prachtige meer, de overweldigende 43 meter hoge Pulhapanzak waterval en het mooie park Los Naranjos waarin muggen duidelijk de baas zijn, nooit gezien. En s’ avonds genoten we van onze privé jacuzzi , wodka sju en gesprekken over alles wat twee jonge vrouwen in het verre Honduras bezig kan houden.
Als klap op de vuurpijl kregen we een extra rustdag bij aankomst in het heerlijk frisse - dat dan weer wel - Santa Rosa, omdat Honduras haar Onafhankelijkheidsdag viert. Weg met die Spanjaarden op 15 September 1821, zeiden de landen in Centraal Amerika, en die dag wordt nog altijd gevierd. Al drie dagen hielden alle kinderen optochten, Genesis - de dochter van Eva - was door haar indrukwekkende cijfers op school uitgekozen tot koningin van het geheel en zat naast de burgemeester, en op de 15e gingen de jongeren van de middelbare scholen de straten op. 4 uur lang in de bloedhete zon - je moet wat over hebben voor je vaderland - maar de parade zat vol swingende muziek en prachtige klederdrachten.
En nu begint er bijna weer een nieuwe werk week. Maar niet voordat ik jullie heb laten weten dat Honduras niet alleen de Canadezen met 2-1 heeft verslagen, maar dat ook Jamaica de pan in werd gehakt met een 2-0 overwinning. Dit allemaal voor de kwalificaties van het WK 2010. En je hoeft hier echt niet naar het stadion hoor, om van een wedstrijd te kunnen genieten. Je duikt gewoon de lokale kroeg in gekleed in blauw wit, en geniet van alle emoties, liedjes en polonaises om je heen. ‘Viva Honduras’.
No comments:
Post a Comment