De meiden gingen los onderweg en zongen hun longen uit hun lijf. Mijn favoriete nummer hier ‘La noche perfecta’ - we kunnen allemaal raden over wat voor ‘een perfecte nacht’ het gaat - werd ook gezongen. En dat dat in een katholiek weeshuis gewoon wordt geaccepteerd, werd beantwoord door Sjoukje en mij met een spetterend optreden van de Nederlandse versie van dit nummer ‘het is een nacht’ van Guus Meeuwis. Applaus, applaus.
Aangezien alle meiden wel wat kunnen blijven drijven, maar bij het zwemmen meer water uit het zwembad spatten dan dat ze vooruitkomen, was het tijd voor zwemles. En verder zijn we veel te weten gekomen over de levens van deze meiden. Waar komen ze vandaan? Hebben ze nog familie? Wat willen ze worden? Het zijn geen gemakkelijke levensverhalen, maar ze zien de toekomst positief en vol kansen en mogelijkheden.
We zijn in de ban van sigaren. En dus gingen we dinsdag langs bij de Flor de Copan, de grootste sigarenfabriek van Honduras. Fredy, een goede vriend, leidde ons rond. Van de tabaksbladeren houden ze bij van welk stuk grond ze komen, of ze van het bovenste van de plant of het onderste zijn gehaald, of het zware of lichte tabak is. Ze laten het 2 jaar fermenteren, en ja, dat stinkt. Daarna worden de nerven uit de bladeren gehaald zodat je ze kan rollen. Dan is er iemand die bepaalt welke bladeren je met welke in welke verhouding moet combineren om de juiste harmonie in de sigaar te vinden. En daarna is het rollen, persen, nog een keer rollen, inpakken die handel en roken maar. En dit alles in EEN fabriek, waar zo’n 1000 mensen werken, die betaald krijgen per gerolde sigaar, 5 dagen per week werken, en een goed salaris hebben. Dus hou je van sigaren, koop ‘hecho in Honduras’. Met de vriendelijke groeten uit Santa Rosa de Copan. 
We zijn in de ban van sigaren. En dus gingen we dinsdag langs bij de Flor de Copan, de grootste sigarenfabriek van Honduras. Fredy, een goede vriend, leidde ons rond. Van de tabaksbladeren houden ze bij van welk stuk grond ze komen, of ze van het bovenste van de plant of het onderste zijn gehaald, of het zware of lichte tabak is. Ze laten het 2 jaar fermenteren, en ja, dat stinkt. Daarna worden de nerven uit de bladeren gehaald zodat je ze kan rollen. Dan is er iemand die bepaalt welke bladeren je met welke in welke verhouding moet combineren om de juiste harmonie in de sigaar te vinden. En daarna is het rollen, persen, nog een keer rollen, inpakken die handel en roken maar. En dit alles in EEN fabriek, waar zo’n 1000 mensen werken, die betaald krijgen per gerolde sigaar, 5 dagen per week werken, en een goed salaris hebben. Dus hou je van sigaren, koop ‘hecho in Honduras’. Met de vriendelijke groeten uit Santa Rosa de Copan.
We zijn in de ban van de inzameling. We hebben 750 Euro! En je kunt nog 2 dagen geld overmaken! Radios zijn gereserveerd, springtouwen liggen klaar, slippers worden gedragen… en de onderhandelingen zijn in heel mijn leven nog nooit zo soepel gegaan. ‘Oh, voor het weeshuis, dan krijg je 15% korting’. De meiden - inclusief Sjoukje en ik - ZIJN BLIJ!
En ik ben in de ban van mijn werk. We hadden we een heel gaaf evenement vrijdag waarbij vrouwen het kleine beetje dat ze produceren konden verkopen op een markt. Maar wat een super sterke en trotse vrouwen. Ze zijn niet bang om te praten, niet onzeker over hoe ze overkomen, het zijn de vrouwen van Honduras die het land dragen. Dus als je met je grote camera hun levensverhalen vastlegt, moet je natuurlijk ook wel de producten proeven. Kom maar op met die cake!
No comments:
Post a Comment