Oftewel, je komt met lege handen aan bij de meeste armoedige gemeenschappen, noteert hun schade, en gaat weer. Zonder een belofte te kunnen maken op hulp, zonder te kunnen zeggen ‘het wordt beter’. Dus als je daar op je nieuwe rubber laarzen door de koude modder, bijgestaan wordt door kinderen op blote voeten, dan is dat moeilijk.
Het zijn vooral de ouderen en de kinderen die lijden. De ouderen omdat ze in oude huizen wonen die door de constante regen het meest gevaar lopen. De gemeente stelt daken ter beschikking, maar het grootste probleem is de bouw. Hoe gaan 65 plussers hun eigen huis bouwen? Leuke oplossing meneer de burgemeester.
De president heeft een deel van het Armoede Bestrijdingsfonds beschikbaar gesteld voor de noodhulp. Maar de mensen moeten zelf de aanvragen doen, hun schade rapporteren en opkomen voor dat deel van het geld waar ze recht op hebben. En dat is vaak net een paar stappen te ver. Als je in een gemeenschap woont waar je 1,5 uur van een redelijk stadje afzit, en je huis ligt in puin, en je hebt honger, dan ga je je niet echt bezig houden met of je alle schade wel hebt gerapporteerd. Verder is er ook 15 miljoen lempira beschikbaar gesteld voor infrastructuur. De economie moet door natuurlijk.
En dus zijn het wederom de armsten die buitengesloten zijn en blijven. Wat OCDIH doet? We staan de mensen bij, we helpen ze zich organiseren, hun eigen rechten te kennen, hun eigen benodigdheden om te zetten in concrete voorstellen. Want een zak met eten geven maakt afhankelijk. De mensen moeten zelf opkomen voor hun recht op eten en onderdak. En dus kom je daar aan met lege handen, en ga je zonder enige belofte weer naar huis.
1 comment:
en dan vandaag eindelijk: Honduras op het nederlandse nieuws en teletekst. het is nu ook hier bekend wat er daar aan de gang is! succes dirkje! kus
Post a Comment