En dit is precies het gevaar waar de mensen in het hoog gelegen Lepaera mee te maken hebben. Als het nog meer regent is de kans groot dat de scheuren die inmiddels in de huisjes zitten zich omzetten in instortingen van de huizen. Letterlijk levensgevaarlijk. Daarom worden de mensen geëvacueerd en komen ze terrecht in opvangcentra. Kleine ruimtes met soms wel 60 mensen. Waar ze na 4 dagen eindelijk matrassen hebben en ze niet op de ijskoude en modderige vloer hoeven te slapen. Waar nu nog eten is wat gebracht wordt door verschillende organisaties.
Maar veel oogst is verloren, veel koffie plantages kapot, veel wegen onbegaanbaar. Wij moesten een uur door de modder omhoog lopen om een dorp te bereiken. Wie geeft er nog om deze mensen over een maand? Wie zorgt ervoor dat de kinderen door de verloren oogsten en onbegaanbare wegen geen honger leiden?
Het is een treurige situatie. De schade is zo groot als 10 jaar gelden met Mitch.. en hier hebben we het over een tropisch storm! Het probleem is dat het al heel lang heel constant regent, en dat de aarde zegt dat het genoeg is. Het is een noodtoestand, maar de crisis moet nog beginnen.
Dus wat doe ik in deze situatie? In het kort: informatie verzamelen en doorsturen. Communiceren wat hier gebeurd en hoe kwetsbaar de mensen hier zijn. Dat als ze over deze toestand niet goed heen komen, een klein regen buitje volgend jaar doden tot gevolg kan hebben.
Daarnaast heeft de overheid aangekondigd het grootste stuwkanaal open te zetten. Half Honduras is daarvan afhankelijk in haar elektriciteit.. maar het meer zit vol en de stuw staat op knappen. Om geen schade hieraan te veroorzaken zetten ze dus letterlijk de kraan op… wat zal dat voor invloed hebben op de al overgelopen gebieden?
Ze kondigen 5 dagen regen aan.. maar van die weerberichten hier kun je niet op aan. Dus ik heb hoop! Het is nog altijd droog!
No comments:
Post a Comment