Als OCDIH coördineren we het werk op lokaal niveau door verschillende lokale organisaties bij elkaar te brengen. Verder hebben we water en voedsel uitgedeeld in de meest afgelegen gebieden met steun van het World Food Program. Want in de stedelijke delen van de gemeenschappen is het onderdak en eten over het algemeen wel redelijk geregeld, maar hoe zit het met al die duizenden mensen die door de regen afgesloten zijn van iedere vorm van hulp?
Vandaag trokken we met een boot over de overstroomde rivieren Ulua, Chamelecon en Blanco bij Potrerillos, waar de rivieren een hoogte aan hebben genomen die vergelijkbaar is met de verwoestende orkaan Mitch van 1998. Nu tien jaar geleden. Een boottocht van een uur, over een prachtige suikerriet plantage die volledig verzopen is. Weg oogst, weg inkomen. Het water loopt op een gegeven moment wel weg, maar wat heb je daarna? Daarna begint de echte crisis: ziekten, afval overal, vervuiling, oogsten weg... honger.. In de opvanghuizen - scholen, kerken, privé huizen - wonen te veel mensen voor te weinig ruimte. De hygiëne laat te wensen over en de ziekten beginnen zich te verspreiden.
In de andere sectoren van OCDIH is het voor alsnog vooral schade aan huizen en wegen. Maar niks in vergelijking met de situatie in Potrerillos. Slangen in het water, ratten over straat, vuilnis overal, rioleringswater in de straten… hoe lang kan dit zo blijven gaan?
We proberen met kwaliteit en snelheid te reage
Bedankt voor alle reacties! Het is fijn om te weten dat er steun is!
Hou ook de website http://www.ocdih.org/ in de gaten!
1 comment:
Dirkje, wat een toestand! Heel veel succes gewenst jullie allemaal. Ik hoop dat jullie de boeren een hart onder de riem kunnen steken.
Hou ons op de hoogte!
Ester
Post a Comment