Foro Social de las Americas: een ander Amerika is mogelijk

Amerika in de breedste zin van het woord - Zuid, Midden en Noord (en een enkele verdwaalde Nederlandse) - kwamen afgelopen week samen in Guatemala om te discussiëren over de realiteit waarin we leven en te zoeken naar alternatieven. Nu door de huidige economische crisis het kapitalisme wankelt, zoeken we de kans om eindelijk op een democratische manier invloed uit te kunnen oefenen op datgene wat ze ‘vrije marktwerking’ noemen. Wat dus duidelijk niet vrij is, niet vrij maakt, en ook niet werkt.

Ik zelf bezocht bijeenkomsten over het democratiseren van de communicatie en hoe we als organisaties dit mensenrecht op de nationale agenda’s kunnen zetten. In corrupte landen waar de mensen met geld de macht hebben, moeten de overheden meer mogelijkheden scheppen voor sociale organisaties om hun stem te laten horen. Ook interessant was de ervaring in Cuba, waar ze ‘communicatie boeren’ (wat klinkt dit stom) opleiden om zo een netwerk op te bouwen waarin de ervaringen lokaal op een nationaal niveau gecommuniceerd kunnen worden. Misschien iets voor OCDIH? Als we boeren opleiden om leiders te zijn in hun gemeenschappen, en ze trainen in organisatiekunde, administratie, eigen waarden, gender en zelfvertrouwen, waarom dan ook niet in communicatie?

En verder werd er veel geschopt tegen de transnationale bedrijven die 80 tot 90 procent van de wereldwijde voeding in handen hebben en daarbij de belangrijkste oorzaak zijn van de huidige voedselcrisis. Als de prijzen van voedsel voor ‘ons’ rijke Europeanen omhoog gaan, zullen we dat misschien wat merken, maar er niet minder door gaan eten. Voor de armen, die 90 procent van hun inkomen aan eten uitgeven, is een prijsstijging het verschil tussen eten of niet eten. Waarom verwachten we van Latijns Amerika dat ze hun schaarse vruchtbare grond gebruiken voor onze ‘bio diesel’, als de mensen zelf honger leiden. Bio diesel kost meer energie om te produceren dan je eruit haalt en draagt daardoor echt niet bij aan een beter milieu. Maar wel aan de honger. En het probleem is niet dat er niet genoeg eten is, dat we wereldwijd niet genoeg produceren, het probleem is de verdeling.

Wanneer worden die zo genaamde wereldleiders nu eens wakker en investeren ze het geld niet in het overeind houden van een kapitalistisch systeem waardoor zoveel mensen onderdrukt worden, maar in het eindigen van de armoede en de honger. Een eerlijk systeem, dat zou een verademing zijn. Ik heb veel geleerd deze dagen, en een hele leuke tijd gehad met mijn collega’s daar. En natuurlijk van de kans gebruik gemaakt om Marleen en Wietse op te zoeken in het altijd leuke Antigua. Wij als communicatie afdeling van OCDIH hebben zojuist goedkeuring gekregen voor een bewustzijnscampagne over deze zelfde voedselcrisis, dus reken maar dat we daar met volle energie tegen aangaan.