16 Oktober 2007
N.a.v. de bespreking met Carlos in Lempira.
De realiteit achter de werkmethoden
Stel je voor..
Je zit in een wekelijkse bespreking met je team..
Deze keer zijn er twee mensen van het hoofdkantoor: de directeur en een Nederlandse
De directeur staat op en begint te praten over werkmethoden..
Over hoe werkmethoden logisch zijn..
Maar dat je ze moet gebruiken en niet invullen..
Dat je werk nu teveel over resultaten en activiteiten gaat..
En dat je toch vooral de context en het hogere doel niet moet vergeten
Je knikt..
De directeur vraagt je en publiek wat je de vorige week hebt gedaan..
Of je dat even precies wilt opnoemen..
Hij schrijft het op..
En zegt..
Ik wil bewijs zijn, ga het maar halen..
Er volgt een stilte..
Het is geen grap..
Het is de realiteit van ontwikkelingsorganisaties..
Ontwikkelingsorganisaties met veel donoren met veel eisen..
Voor wie je alles moet kunnen aantonen..
Met foto’s, agendas, notulen..
Maar het is toch even slikken..
Maar ze doen het goed mijn collega’s..
Ze zien het leereffect van de oefening..
En de realiteit..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Ha Dirkje,
Leuk om je blog te zien!
Ik was benieuwd naar je ervaringen tot nu toe en ben je gaan googlen.
Heftig maar ook leuk zo te horen, ik hoop dat je snel je draai kunt vinden.
Succes ermee verder, ik zal je link op mijn blog zetten bij de andere ICCOers!
Un abrazo,
Marieke
La Paz, Bolivia
PS: Ik heb Fenny ook gezocht maar zonder resultaat. Heeft zij al een blog of zo?
Post a Comment