Dat werd me na mijn eerste les Spaans in Honduras al meteen duidelijk. Lees het volgende:
Ik hoop dat OCDIH mij een leuke werkplek bied. Ik wil dat de mensen goed met me meewerken. Maar ik moet eerst de taal leren. Zij willen dat ik een supersonische website en intranetsite ontwikkel. Daar heb ik wel wat ervaring in. Ik zeg tegen mijn Hondurese moeder dat ze me morgen tortilla’s moet geven. Omdat ik daar zo gek op ben.
45% van deze tekst is niet feitelijk. Het zijn dingen die ‘in de lucht hangen’. Het zou kunnen dat het zo gaat zijn, maar dat hoeft niet. Dit is Spaans in Honduras. 45% van alles dat wordt gesproken wordt gesproken in de ‘Subjuntivo Presente’, wat ik zojuist heb beschreven. Ik hoop het… maar het hoeft niet. Is dat nu taal, of cultuur?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Ha Dirk, tja, cultuur is taal en taal is cultuur indeed. Maar wel lastig als die net even anders is dan degene die je gewend bent. Aan de andere kant maakt dit toch onderdeel uit van het waarom je zoiets wilt. Toch een beetje zelfkastijding, zo ver van huis en man, wildvreemd, kan nog nie aanpassen, mensen begrijpen jou al helemaal niet... Maar als je daar dan toch eenmaal inburgerd, is de honing zoet zeg maar. Eng = leuk!
Post a Comment